هر چه بی ادب تر، محبوب تر - مجله سرگرمی

همان روز و روزهای بعد در توییتر بودند افرادی که با این موضوع شوخی می کردند و کم کم این شوخی به دیگران هم سرایت کرد و موجی راه افتاد درباره رابطه والدین با فرزندان در قالب طنز و بیشتر با پدرها، مثل ماجرای کولر خاموش کردن.

این فضای طنز آن قدر شایع شد و حرف هایی در قالب شوخی گفته شد که گروهی را به واکنش واداشت و آنها آغاز کردند به دفاع از والدین و این که اگر والدینی به هزار و یک دلیل دست به این خشونت ها زده اند، نشان دهنده این نیست که همه پدر و مادرها چنین باشند.

همین فضا بار دیگر ثابت کرد جمله جدی ترین حرف ها را در قالب شوخی بگو... چقدر در جامعه ما کاربرد دارد و گاهی حتی می تواند وارد جنبه های جدی و خطرناکی گردد و حرمت ها را زیر سوال ببرد.

شوخی با قتل

عباس حسین نژاد، طنزنویس که یکی از دوستان و همراهان مرحوم زرویی نصرآباد هم بوده،می گوید: این که ایرانی ها دارند به سمت شوخی سازی و طنزنویسی درباره همه چیز حتی تلخ ترین و سخت ترین اتفاقات می ر وند را جامعه شناسان باید آنالیز نمایند.

این اتفاق در کمتر جامعه ای رخ می دهد. هرچه شرایط سخت تر می گردد، مردم به خصوص جوان ها طنزشان بیشتر می گردد. شاید به این دلیل که طنز، از قدیم در جامعه ما راهی برای بیان حرف هایی بوده که گفتن شان راحت نبوده اما این که کمدی و طنز وارد هجو شده و قبح بعضی از مسائل را بشکند در هیچ فرمولی نمی گنجد.

اگر کمدی و طنز را احتیاج هر جامعه ای بدانیم، نه فقط برای بیان ناگفته ها بلکه برای شادکردن افراد و فضا آیا طنزنویسان و آنهایی که آداب طنز نویسی را بلدند به اندازه کافی کار و طنز فراوری می نمایند به خصوص در شرایط کرونا که انزوا بیشتر شد و دیگر مردم مثل سابق نمی توانند دورهم جمع شوند یا به مراکز تفریحی و سینما و تئاتر و... بفرایند و همه اینها باعث شده روحیه افراد بیشتر از جسم شان به انزوا برود و خموده شده و حتی به سمت افسردگی برود؟

حوزه به همت زنده یاد نصرآباد پایه گذار شب های طنز است برای کشف استعدادهای طناز. حسین نژاد، قائم مقام جشنواره ها و رویدادهای فرهنگی و هنری حوزه هنری درباره این برنامه در دوره کرونا، می گوید: شب های طنز هنوز هم برگزار می گردد اما نه به شکل حضوری بلکه به شکل آنلاین به وسیله اینستاگرام و سایت و نرم افزار حوزه. اما کلا زیرساخت های این نوع فعالیت در کشور ما درست نیست و در این مدت هم نتواست بهینه تر گردد به همین دلیل شب های طنز هم نتوانست مثل سابق بازخورد داشته باشد. مردم از طنز استقبال می نمایند اما واقعیت این است ما در زمینه فرهنگ و هنر پلتفرم هایی نداریم که مردم را جذب نمایند و به آنها خدمات بدهند.

بازار پرمخاطب فحش

حسین نژاد می گوید: طنزنویسی و کمدی سازی در شبکه های اجتماعی هیچ قاعده ای ندارد. هر کسی هر چه دوست دارد، می نویسد یا درباره هرچه میلش می کشد ویدئوی کمدی می سازد با هر روشی که دوست دارد. هیچ قید و بندی هم نیست یا احتیاطی که حرمت ها و قبح قضایا از بین برود. ما این کارها را نمی کنیم یعنی اصلا نمی توانیم از همه مرزها عبور کنیم که مثلا بخندانیم. ما می دانیم کمدی و طنز در همه جوامع و حتی در ایران خودمان بخش زیادش به بددهنی ارتباط دارد. مثلا عبید زاکانی از این روش استفاده می نموده اما این هم حد و اندازه دارد و باید دانست که در چه فضایی بیان می گردد و مخاطب آن کیست. در شبکه های اجتماعی از همه سنین و زن و مرد حضور دارند، نمی توان برای جذب مخاطب و فالوئر و دنبال نماینده بیشتر از همه مرزها رد شد اما الان متاسفانه چنین شده. کسی را می شناسم در تلویزیون طنز اجرا می نماید و همه ما می بینیم اما من به فرزند خودم اجازه نمی دهم اینستاگرام او را دنبال کند چون در این فضا او هیچ قید و بندی را رعایت نمی نماید. سری به توییتر بزنیم متوجه می شویم دکان و بازار فحش و بی ادبی داغ است و این یعنی زنگ خطر خیلی جدی. من این را بارها گفته ام به همه آنهایی که مسؤولیتی برای خنداندن و طنزنویسی دارند.

طنزنویس کم داریم

طنز و کمدی هواداران زیادی دارد در همه جهان. هرچقدر به مردم خوراک خنده بدهی آنها استفاده می نمایند و دلزده نمی شوند. شاید به همین دلیل بود که چند سال قبل تلویزیون برنامه های طنز خود را شبانه کرد و شبکه های پخش طنز را هم زیاد کرد. دفتر طنز حوزه هنری آن موقع که آقای زرویی زنده بود و مدیریت این دفتر را به عهده داشت با تلویزیون و سینما برای فراوری کارهای طنز و کمدی خوب همکاری می کرد. چند تایی کار خوب هم فراوری شد. راستش را بخواهید ما طنزنویس خوب که کارش را بلد باشد و بداند مرز بین طنز و لودگی کجاست کم داریم. فقط چند نفرند که برای تلویزیون و سینما می نویسند و آنها هم دیگر ایده و موضوعات شان ته کشیده. از یک دوره ای به بعد کمدی در سینما به سمت لمپنیسم رفت و خوب هم فروخت و همین باعث ترویج این فیلم ها شد. در زمینه طنز مکتوب برای روزنامه ها و مجلات هم نویسنده کم داریم. فقط چند نفری هستند که به شکل حرفه ای و کاربلد می نویسند که یکی از آنها آقای مهدی نژاد است که ستون طنزش در روزنامه جام جم هنوز زنده است و این اتفاق خوبی است.

دوره، دوره طنزهای بی مزه است

طنز یعنی نیشتر زدن به موضوعات تلخی که با زبان جدی و در فضای جدی نمی توان آنها را بیان نمود. به همین دلیل می گویند طنزنویس، مصلح جامعه است، چون با نیش قلم یا تصویر و حالا شبکه های اجتماعی زخمی را باز نموده و آن را به مردم و مسؤولان نشان می دهد تا به قول عبید دادش را از مهتر و کهتر بگیرد. اما مدتی است طنز در کشور ما به سمت شوخی سازی رفته که بیشتر جنبه کمدی و فکاهه دارد و کارش فقط خنداندن است نه اصلاح. طنز برای همین سخت است چون توقع داری و منتظری روزی کارش را انجام بدهد و باعث اتفاقات بهتری گردد. اما کمدی و شوخی و جوک کارش این است که در لحظه بخنداند. مدتی است جوک های بی مزه مد شده، مثلا می گویند: دوتا تیرآهن با هم دعوا می نمایند، کجا می فرایند؟ ... پیش پیراهن.... این ها بازی با کلمات است، دوره ای مد می گردد و زود هم به فراموشی سپرده می گردد. اما مساله این است که با وجود شبکه های اجتماعی، درهای جهان به سمت ما باز شده و کسی که کمی زبان بداند، می تواند کمدی و طنز کشورهای جهان را هم دنبال نموده و با فضای آنها آشنا گردد. در این شرایط حتی سلیقه اش هم تغییر می نماید. این درها را نمی توان بست و مردم را محدود کرد. به نظرم تنها چاره اش این است که ما آن قدر طنز خوب فراوری کنیم که اولا مردم را جذب کند و دوما آن قدر خوب و زیاد باشد که جوابگوی همه سلایق باشد. اما در این زمینه کم کاری نموده ایم و می کنیم و راستش در مسیری قرار گرفته ایم که جریان طنز شبکه های اجتماعی دارد مردم را با خودش می برد. حالا به کجا برسیم چندان معین نیست.

طاهره آشیانی - روزنامه نگار / روزنامه خبرنگاران

sloblag.com: سلوبلاگ: سیستم مدیریت محتوای قدرتمند سلوبلاگ

virapars.ir: ویراپارس: سئو، طراحی سایت، بهینه سازی وب سایت، طراحی پرتال، طراحی قالب وردپرس

dorezamin.com: دور زمین: بانک سفر و گردشگری